ไทยเป็นอารยะประเทศที่มีศิลปวัฒนธรรมด้านนาฏศิลป์ ดุริยางคศิลป์ และทัศนศิลป์สืบทอดปรากฏเป็นเอกลักษณ์อันโดดเด่นมาเป็นเวลาช้านาน มีการอนุรักษ์ พัฒนา สืบทอดจากรุ่นสู่รุ่น ด้วยสำนึกในคุณค่าที่ว่า การรักษาศิลปวัฒนธรรมไทย คือการดูแลรักษาความ เป็นชาติไทย โดยพระดำริ   พระเจ้าวรวงศ์เธอพระองค์เจ้าโสมสวลี กรมหมื่นสุทธนารีนาถ ที่ทรงห่วงใยองค์ความรู้ของครู อาจารย์ และศิลปินอาวุโสด้านนาฏศิลป์  ดุริยางคศิลป์ และทัศนศิลป์  ซึ่งนับวันจะมีอายุมากและปัญหาด้านสุขภาพ  ทำให้ไม่สามารถถ่ายทอดความรู้ได้  จึงทรงแนะให้หาวิธีที่จะรักษาภูมิปัญญาเหล่านี้ให้อนุชนรุ่นหลังได้ศึกษา และสืบทอดไว้เป็นสมบัติอันล้ำค่า มิให้สูญหายไปกับกาลเวลา สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์   ร่วมกับ สำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ และมูลนิธิศาลาเฉลิมกรุง  ได้ดำเนินการจัดตั้ง   “ศูนย์รักษ์ศิลป์”  ขึ้นตั้งแต่ปี พ.ศ. 2553  โดยเริ่มดำเนินการรวบรวมสื่อด้านนาฏศิลป์ ดุริยางคศิลป์  และทัศนศิลป์ทั้งที่เป็นวัตถุ  เอกสาร  สิ่งพิมพ์  วีดีทัศน์ และสื่อเทคโนโลยีรูปแบบต่างๆ  มารวมจัดเป็นหมวดหมู่  3 ด้านประกอบด้วย องค์ความรู้ด้านนาฏศิลป์ ด้านดุริยางคศิลป์ และด้านทัศนศิลป์ ปัจจุบันแนวคิดผลิตนวัตกรรมใหม่ๆ เพื่อเป็นฐานในการพัฒนาการติดต่อสื่อสาร การแลกเปลี่ยนความรู้ การประสานความร่วมมือ ส่งผลให้การดำเนินงานของศูนย์รักษ์ศิลป์ต้องให้ความสำคัญกับกระบวนการอนุรักษ์  สืบสาน  สร้างสรรค์ และการเผยแพร่ โดยใช้เทคโนโลยีที่ทันสมัยมาเป็นกลไกสำคัญในการพัฒนาการจัดเก็บการรวบรวมข้อมูลการสรรค์สร้างนวัตกรรมด้านศิลปวัฒนธรรมและการเผยแพร่องค์ความรู้ ตลอดจนการประสานการถ่ายโอน แลกเปลี่ยนองค์ความรู้ตามวัตถุประสงค์กับองค์กรและหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง เพื่อให้ศูนย์รักษ์ศิลป์มีความพร้อมสำหรับการให้บริการการสืบค้นแก่เยาวชน นักเรียน นักศึกษา และประชาชนทั่วไปได้อย่างมีประสิทธิภาพ 

                                                                                                          ศูนย์รักษ์ศิลป์
                                                                                                           สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์
                                                                                                            5  ธันวาคม  2562